لیپوماتیک و ابدومینوپلاستی

عمل جراحی زیبایی شکم یا ابدومینوپلاستی اقدامی تهاجمی برای صاف و کشیده کردن شکم به وسیله خارج کردن پوست و چربی و سفت کردن عضلات جداره شکم است. همانطور که می دانید برای لاغر کردن شکم جراحی های مختلفی وجود دارد که بر اساس نیاز و فرم بدن بیمار مناسبترین آنها در نظر گرفته می شود، ابدومینوپلاستی برای بیمارانی مناسب است که تمام اقدامات غیر تهاجمی مثل رژیم و ورزش و... را امتحان کرده و نتیجه نگرفته و در حال افزایش وزن نیست.

بهترین بیماران برای ابدومینوپلاستی چه کسانی هستند؟

• افرادی که سیگار نمی‌کشند.
• وجود خطوط استریا در ناحیه شکم
• افرادی که سلامت عمومی خوب و وزن ثابتی دارند.
• افرادی که در ناحیه شکمی پوست اضافی یا پوست شل شده دارند که می تواند با توده چربی اضافی نیز همراه باشد یا نباشد.
• افراد پیری که خاصیت ارتجاعی پوستشان را از دست داده اند و دچار چاقی و لاغری های مکرر شده اند
• خانم هایی که حاملگی های متعدد داشته و پوست شکمشان دچار کشش شده و عضلات شکمشان موقعیت طبیعی خود را از دست داده است.
• بیمارانی که کاهش وزنهای شدید و معنادار داشته اند و برداشتن پوست اضافی و سفت کردن و کشیدن عضلات در آنها برایشان بسیار سودمند است.

 تفاوت بین لیپوماتیک و ابدومینوپلاستی :

جراحی ابدومینوپلاستیفقط برای کوچک کردن شکم و پهلو می باشد ولی لیپوماتیکبرای کوچک کردن تمامی نواحی بدن می باشد و امکان استفاه از چربی برای سایر اعضای بدن امکان پزیر است.

در جراحی ابدومینوپلاستی زیر شکم را برش کامل می زنند. ولی در جراحی شکم با لیپوماتیک فقط شکافهای کوچک ایجاد می شود و با استفاده از لوله ای به اسم کانولا چربی ها بیرون کشیده می شود.

جراحی ابدومینوپلاستی برای افرادی که چند بار زایمان کرده اند و شکم های شل و آویزانی دارند و یا شکم هایی که پوست آنها افتادگی شدیدی دارد مناسب می باشد. جراحی لیپوماتیک بیشتر برای افرادی که شکم های سفتی دارند مناسب است. البته لیپوماتیک قدرت لیفت بالایی دارد و برای اکثر شکم ها مناسب است مگر اینکه فردی شکم بسیار بزرگی داشته باشد که بعد از عمل پوست هایش آویزان شده باشد. البته میتوانید اول جراحی لیپوماتیک را برای کوچک کردن شکم و از بین بردن سلولیت ها و چربی ها استفاده نمایید و بعد از آن از جراحی ابدومینوپلاستی برای کشیدن پوست های آویزان و چروک شده استفاده نمایید و شکمی صاف و زیبا داشته باشید.

در روش لیپوماتیک می توان چربی های شکم و نواحی مختلف بدن را که تخلیه می کنیم به نواحی دیگر بدن نظیر صورت و دست ها تزریق نمود. در واقع با استفاده از روش جدید و مطمئن لیپوماتیک می توان چربی ها را پس از تخلیه و تصفیه به باسن ، سینه ، صورت و نواحی که نیاز است تزریق نمود. در روش جراحی ابدومینوپلاستی نیز می توان چربی ها را استخراج نمود اما پس از تخلیه چربی ها نمی توان آنها را به نواحی مختلف بدن تزریق نمود. روش ابدومینوپلاستی برای افرادی که پوست آنها بسیار چروک شده است و به دلیل چاقی زیاد دچار افتادگی و شلی است مناسب است ، اما لیپوماتیک را می توان برای اشخاصی که در ناحیه ای خاصی از بدن دچار چاقی شده اند انجام داد. لیپوماتیک اغلب برای افرادی مناسب است که پوست خوبی دارند و حالت کشسانی آن حفظ شده است .

ابدومینوپلاستی، MPX یا لیپوابدومینوپلاستی؟

یکی از شایع ترین مراجعات در جراحی های زیبایی، بد شکلی ها و نازیبایی های شکم است به طوری که برجستگی بیش ازحد نا متعارف شکم، شلی و افتادگی پوست شکم و وجود چین های متعدد در پوست شکم هنگام نشستن که پوشیدن بسیاری از لباس ها را غیرممکن می سازد یا وجود ترکهای فراوان در پوست شکم چنان آزاردهنده است که بیمار را ترغیب به انجام عمل جراحی میکند. در این میان معمولا سوال بیماران این است که کدام عمل را انجام دهند؛ ابدومینوپلاستی(تامی تاک) یا عمل جراحی پلاستیک شکم،(MPX) خارج کردن چربی زیرپوستی به کمک لیزر یا مخلوط این دو و لیپوابدومینوپلاستی.

ابدومینوپلاستی :

ابدومینوپلاستی یا تامی تاک نوعی عمل جراحی است که در آن به وسیله ایجاد برشی در قسمت تحتانی شکم)در حوالی محل معمول برش سزارین( پوست شکم را از عضله زیرین جدا می سازند. این آزادسازی تا لبه دنده ها در بالا و درقسمت طرفین تا پهلوها ادامه می یابد؛ سپس عضلات شل جدار شکم در خط وسط به کمک دوختن با نخ های غیرقابل جذب پلیسه(چین داده) می شود و پس از بریدن پوست اضافه و دوختن لبه های زخم، عمل پایان می یابد. معمولا در انتهای این عمل یک برش در قسمت تحتانی شکم و برش دیگری در دور ناف دیده می شود. طول برش در این عمل کاملا بستگی به فرم افتادگی و چین پوستی بیمار دارد به این صورت که اگر بیمار خود را در حالت نشسته نگاه کند، باید طول برش حداقل به اندازه چین پوستی باشد که در قسمت تحتانی شکم ایجاد می شود و چون طول این چین خوردگی در بیماران مختلف متفاوت است، پس طول برش هم در بیماران مختلف با هم متفاوت است. محل اسکار عمل به نحوی است که زیر خط بیکینی است و به خوبی پوشیده می شود. نتیجه این عمل هم دائمی است و تنها به بیمار توصیه می شود که از نوسانات قابل توجه وزن جلوگیری کند؛ به این  صورت که در بیماری که تصمیم به کاهش وزن قابل توجه   یا حاملگی در فاصله نزدیک دارد، توصیه می شود که عمل تامی تاک را پس از این تغییرات انجام دهد. به طور معمول عمل جراحی ۲- ۳ ساعت به طول می انجامد و تحت بیهوشی عمومی صورت می گیرد و جهت جلوگیری از بازشدن محل عمل، به بیمار توصیه می شود که حدود ۱۰ روز پس از عمل خمیده راه برود و فعالیت های بدنی خود را محدود کند؛ بنابراین معمولا یک دوره نقاهت ۱۰ الی ۱۴ روزه را برای بیمار در نظر می گیریم. در چند روز اول، بیمار دارای لوله های پلاستیکی کوچکی به نام درن است که از انتهای زخم بیرون آمده و کار خروج ترشحات زیرپوستی را انجام می دهد که ظرف ۳ الی ۷ روز درن ها خارج می شوند. پس چنان چه از توضیحات بالا برمیاید در عمل ابدومینوپلا  ستی عمدتا برداشتن پوست اضافه و ترمیم شلی عضلات انجام می شود و هرچند برداشتن چربی زیرپو ستی در قسمت تحتانی شکم صورت می گیرد اما درسایر نواحی شکم چربی عمده ای برداشته نمی شود و بیمار معمولا پس از عمل برای ۱ الی ۵/ ۱ ماه از گن استفاده میکند.

لیپوابدومینوپلاستی :

در عمل لیپوابدومینوپلاستی، ابتدا ساکشن چربی نواحی مختلف شکم و سپس عمل ابدومینوپلاستی صورت می گیرد؛ اما جهت جلوگیری از عوارضی مثل سیاه شدن لب ههای پوست عمل ابدومینوپلاستی محافظه کارانه تر بوده و آزادسازی و برداشتن پوست و ترمیم شلی عضلات با وسعت کمتری صورت میگیرد تا خو نرسانی به پوست آزاد شده خیلی مختل نشود.

بنابراین ابتدا بیمار معاینه می شود و درصورتی که دچار افتادگی پوست، شلی عضلات جداره شکم یا هر دو باشد راهی به جز انجام عمل تامی تاک ندارد اما اگر بیمار دچار مقدار قابل توجهی چربی در زیر پوست شکم و پهلوها باشد، بهترین راه خروج چربی های اضافی MPX است و تامی تاک نمی تواند چربی قابل توجهی از قسمت فوقانی شکم و پهلوها خارج کند پس MPX توصیه می شود.

درصورتی که بیمار هم افتادگی پوست و شلی عضلات و هم چربی قابل توجهی زیر پوست داشته باشد باید ساکشن و ابدومینوپلاستی، هردو صورت گیرد؛ پس پیشنهاد لیپوابدومینوپلاستی می کنیم، اما چون لیپوابدومینوپلاستی طول مدت بیشتری از هریک از اعمال ساکشن و ابدومینوپلاستی دارد و درعین حال هنگام انجام  شدن این دو عمل به طور همزمان مجبوریم محافظه کار باشیم و هم ابدومینوپلاستی وهم ساکشن را محدودتر انجام دهیم لذا در بعضی از بیماران تصمیم به فاصله گذاشتن بین دو عمل اتخاذ می شود یعنی ابتدا ساکشن یا ابدومینوپلاستی صورت می گیرد و سپس حدود شش ماه بعد عمل بعدی صورت می گیرد.

MPX و ابدومینوپلاستی  به هیچ وجه  باعث کاهش قابل توجه وزن نمی شوند و بیمارانی که تحت این دو عمل قرار می گیرند باید رعایت رژیم های غذایی و انجام ورزش های مناسب را ادامه دهند.

توصیه می شود که جهت مشخص شدن فرم نهایی شکم و مشخص شدن افتادگی نهایی پوست، شلی عضلات و معین شدن مقدار چربی زیرپوستی حداقل ۶ ماه تا یک سال بعد از زایمان یا سزارین، تامی تاک یا MPX  صورت نگیرد.

توجه داشته باشید که پوست دچار ترک راحداکثر تا ناف می توان برداشت و در بیمارانی که ترک های پوست شان تا بالای ناف ادامه دارد نمی توان قسمت بالای ناف را برداشت چون دیگر پوست کافی برای پوشاندن شکم باقی نمی ماند.

مینی ابدومینوپلاستی :

کوچکترین، ساده ترین و راحت ترین فرم جراحی مینی ابدومینوپلاستی است که از برش کوچکتری استفاده می‌شود و معمولاً دور ناف برش ندارد. این جراحی که حدود ۲ ساعت طول می‌کشد و برای بیمارانی مناسب است که مشکل پوست و چربی اضافی آنها مختص پایین شکم است. در افرادی که سلامت عمومی آنها به دلیل بیمارهایی (مثل مشکلات قلبی و سیگار) به خطر افتاده است و امکان رفع آن فعلاً موجود نیست، گاهی از این روش، با یک نتیجه متوسط می‌توان بهره برد.

ابدومینوپلاستی محدود یا تغییر داده شده (Modified ) :

در این روش ، برش پوستی بیشتر از روش مینی ابدومینوپلاستی بوده و به همین دلیل امکان دستیابی به عضلات شکم را تا کمی بالای ناف نیز فراهم می کند.این روش جراحی مخصوص کسانی است که شلی پوستی و عضلانی بیشتر از گروه اول دارند یا کسانی که نمی توانند به دلایلی عمل سنگین تر جراحی کامل شکم را تحمل کنند. در این روش بعد از جدا کردن پوست از روی عضلات ، می توان جمع کردن عضلات را تا چند سانتی متر بالای ناف نیز انجام داد و به شکم استحکام و زیبایی بیشتری بخشید. به همین ترتیب میزان پوست برداشت شده نیز بیشتر خواهد بود.

ابدومینوپلاستی کامل :

در این روش همانطور که از نام آن پیداست، پوست از روی عضلات به صورت کامل تا حدود لبه دنده ها بلند می شود و امکان ترمیم و محکم کردن عضلات شکم از انتهای جناغ تا زیر ناف وجود دارد. میزان پوستی که برداشته می شود، بیشترین میزان و تمامی پوست زیر ناف را شامل می شود.

ابدومینوپلاستی گرداگرد :

ابدومینوپلاستی گرداگرد وسیع ترین عمل جراحی در این حیطه است که ممکن است در یک یا دو مرحله یا در دو نوبت مجزا انجام می گیرد. در این روش، برش کاملاً به ناحیه پشت امتداد می‌یابد و بیمار در دو جهت روی تخت عمل خواهد خوابید، ابتدا به شکم سپس به پشت. این جراحی برای افرادی که کاهش وزن بسیار شدید داشته اند، لازم می‌شود و اغلب خالی از عارضه نیست.

چه افرادی نباید جراحی ابدومینوپلاستی را انجام دهند؟

• خانم هایی که هنوز ممکن است بچه دار شوند بهتر است از ترمیم بدون دوختن عضله (فقط پوست و چربی) استفاده کند یا کلا جراحی را به بعد از زایمان به تعویق بیندازند.
• فردی که می خواهد لاغر شود بهتر است اول به وزن ایده ال خود برسد و سپس برای جراحی زیبایی شکم یا ابدومینوپلاستی اقدام کند.
• عمل جراحی آبدومینوپلاستی با ایجاد برش طولی در زیر شکم انجام می شود، که جای ان برای همیشه به جا می ماند، گرچه در اکثر بیماران این محل برش در طول ۶-۱۲ ماه به فرم قابل قبول در می آید(یک خط باریک)، در موارد نادری احتمال بروز گوشت اضافی (هایپر تروفیک اسکار) یا پهن شدن محل برش و بد شکلی های دیگر وجود دارد اگر شما نمی توانید ریسک یک اسکار(محل برش) بد را هر چند کم بپذیرید بهتر است از انجام عمل ابدومینوپلاستی خودداری کنید.

عوارض احتمالی ابدومینوپلاستی عبارتند از :

• جوشگاه نامطلوب

• کبودی :

بعد از عمل، کبودی هایی ناشی از خون ریزی های زیر پوستی ممکن است ایجاد شود و در تمام عمل های همراه با لیپوساکشن قابل انتظار است و احتمال دارد علی رغم فیزیوتراپی های انجام شده بعد از عمل، تا مدت ها ادامه یابند ولی در نهایت با افزایش فعالیت روزانه به تدریج محو خواهند شد.

• تنگی ناف :

  احتمال تنگی ناف در مواردی که مجبور به دستکاری و کشیدن بیش از حد ناف باشیم ، به دلیل کاهش خون رسانی ناف وجود دارد. این عارضه دیر رس بوده و معمولا بعد از چند ماه به تدریج مشخص می شود. مشکل اصلی آن خارح نشدن ترشحات پوستی ناف و اشکال در تمیز کردن ناف است.

• کاهش حس پوست شکم :

  فقدان حس پوستی در اغلب موارد موقتی و به دلیل تورم اعصاب حسی ناحیه تحت عمل است. در صورت همزمان شدن لیپوساکشن ، ریسک وقوع آن بیشتر می شود. در صورت ماندگاری طولانی یا حتی دائمی این کم حسی ، معمولا مشکلی ایجاد نمی شود و فرد بعد از مدتی به آن عادت خواهد کرد

• خون ریزی :

  اگر خون از لبه های زخم خارج شود به زودی قابل تسخیص و درمان است ولی چنانچه در زیر پوست تجمع یافته و دیر تشخیص داده شود، با تشکیل لخته خون یا هماتوم همراه خواهد بود. هماتوم در صورت تشخیص باید تخلیه شود که معمولا با بازکردن ۱ الی ۲ سانتی متر از بخیه های پوستی به راحتی خارج خواهد شد. در صورتی که هماتوم کوچک باشد معمولا نیازی به تخلیه نیست و ظرف چند روز به صورت مایع خونابه ای از طریق درن ها خارج می شود.

• سروما (Seroma) :

  سروما به تشکیل مایع زرد رنگی گفته می شود که معمولا از روز ۷ عمل به بعد زیر پوست تجمع می یابد. علت تشکیل سروما نچسبیدن پوست شکم به عضله زیرین و ایجاد فضای خالی زیر پوست است. این مایع در واقع بقایای هماتوم های کوچکی است که به تدریج ذوب شده و با از دست دادن رنگدانه هموگلوبین ، از قرمزی به زردی می گراید.

  این عارضه در دوگروه بیشتر دیده می شود:

 1. افرادی که همزمان تحت لیپوساکشن شکم و پهلو ها قرار گرقته اند.

 2. کسانی که گن فشاری را طی روزهای اول مرتب نپوشیده اند و به بهانه فشار خارج از تحمل ، در چسباندن پوست به بافت زیرین با پزشک همکاری نمی کنند.

•  بازشدگی زخم :

  از موارد کمتر شایع است و بیشتر در قسمت میانی خط بخیه شکم ممکن است اتفاق بیفتد. دلایل ایجاد آن :

۱٫ کشیدگی بیش از حد پوست در ناحیه میانی شکم و تنگ بستن زخم است که منجر به کشیدگی بیش از حد رگ های تغذیه کننده پوست و کاهش خون رسانی منطقه می شود. گاهی برخی از جراحان در هنگام بستن پوست شکم ، بیمار را در وضعیت خم شده کامل قرار داده و اقدام به بریدن پوست اضافی در وضعیت خمیده می کنند. طبعا نمی توان انتظار داشت که بیمار بعد از به هوش آمدن بتواند دو هفته به همان وضعیت دولا باقی بماند به خصوص اگر سابقه دردهای کمری نیز داشته باشد.

۲٫ مشکل دیابتی که خوب کنترل نشده و خون رسانی را به خوبی نمی تواند انجام دهد دلیل دیگر وقوع این عارضه است.

۳٫ دلیل بعدی افراد سیگاری هستند که نیکوتین موجود در سیگار ، با تنگ کردن رگ ها موجب کاهش خون رسانی پوستی و باز شدن زخم و در مواردی حتی نگروز پوست می شود ( که در ادامه به این عارضه نیز خواهیم پرداخت )

• نکروز و از دست رفتن ناف :

  در موارد نادری به خصوص در افراد سیگاری و دیابتیک ، بعد از مدتی ممکن است ابتدا ترشحات زرد رنگی از ناف خارج شود و همزمان رنگ ناف تیره و به تدریج سیاه شود. در این مرحله نکروز و از دست رفتن ناف در اثرکاهش و قطع خون رسانی اتفاق می افتد. از دست رفتن ناف بیشتر یک مشکل زیبایی است تا مشکل درمانی. معمولا ترمیم بعد از چند ماه بعد از عمل و با درجاتی از موفقیت می تواند انجام شود.

• نکروز پوست :

  نکروز پوست عبارت است از نرسیدن خون به سطح پوست شکم به خصوص در قسمت پایینی که تحت فشار بیشتری است و در نتیجه از بین رفتن قسمتی از پوست شکم.

  ابتدا پوست در ناحیه مبتلا تغییر رنگ داده و به تدریج تیره و سیاه می شود. این عارضه نیز بیشتر در سیگاری ها و دیابتی های کنترل نشده دیده می شود. همچنین افرادی که همزمان لیپوساکشن وسیع ناحیه شکم را انجام می دهند و کسانی که تحت عمل جراحی های قبلی بالای شکم قرار گرفته اند و اسکار نیمه فوقانی شکم دارند (در مبجث اسکار های عمل قبلی شکمی به این موضوع پرداخته ایم) .

  برای پیشگیری از این عارضه باید از مصرف سیگار به مدت حداقل دو هفته قبل تا دو هفته بعد از عمل خودداری کرد.

  اگر مطمئن نیستید که بتوانید سیگار را در این مدت کوتاه ترک کنید بهتر است ریسک عمل جراحی ابدومینوپلاستی را نپذیرید.

  افراد دیابتیک هم باید از یک ماه قبل از عمل ،  قند خون کاملا کنترل شده داشته باشند و بهتر است تحت نظر یک متخصص داخلی قرار گیرند.

• ترومبوآمبولی و آمبولی چربی :

  ترومبوآمبولی عبارت است از ورود لخته خون و گردش در جریان خون و بستن رگ های حیاتی مثل رگ های ریه. این لخته معمولا از قبل در سیاهرگ های پا تشکیل شده و به هر دلیلی می تواند از جدار رگ کنده شده و وارد جریان خون شود. کاملا واضح است که معمولا سابقه ای از یک لخته شدن خون داخل سیاهرگ پا (به نام ترومبوز عمقی پا ) وچود دارد. آمبولی چربی به وارد شدن قطعات کوچک چربی به جریان خون گفته می شود. 

افراد با سن بالا ، افرادی که ناراحتی قلبی و ریوی دارند، افراد کم تحرک و چاق ، وجود خصوصیات ارثی مربوط به اختلال در لخته شدن خون و کمبودهای فاکتورهای ضد انعقاد خون باعث ایجاد این عارضه می شود.

• عفونت زخم :

  عفونت زخم عارضه چندان شایعی نیست ولی در صورت ایجاد باید سریعا تحت درمان قرار گیرد در غیر این صورت به عفونت پیشرونده تمام پوست شکم ، نکروز و شوک عفونی ( که می تواند منجر به مرگ شود) می انجامد. این عارضه در صورت وقوع از روز سوم به بعد با قرمزی ، تورم و درد پیشرونده ناحیه بخیه شروع می شود. 

افراد دیابتیک که کامل کنترل نشده اند ، افراد مسن و چاق و کسانی که با کاهش سیستم ایمنی رو به رو هستند در معرض این عارضه قرار دارند.

مراقبتهای بعد از عمل ابدومینوپلاستی یا جراحی زیبایی شکم :

1. درد تا سه روز حداکثر بعد از عمل ابدومینوپلاستی وجود دارد و سپس کاهش میابد که در طی این دوره مسکن جوابگو خواهد بود.
2. برای کاهش درد هنگام استراحت بعد از ابدومینوپلاستی سر را بالاتر از معمول و بدن را خم نگاه دارید.
3. تا چند هفته پس از جراحی زیبایی شکم یا ابدومینوپلاستی از فعالیت سنگین پرهیز کنید. فعالیت معمول ضرری ندارد و استراحت مطلق ممنوع است زیرا خطر لخته شدن خون در عروق اندام تحتانی را افزایش میدهد.
4. در صورت عدم رعایت موارد فوق امکان ورم طولانی وجود دارد.
5. بعد از عمل ابدومینوپلاستی کبودی خفیف شکم طبیعی است.
6. آناناس تازه ( و نه کمپوت آن) حاوی ماده بروملین و ویتامین ث است که در تسریع جذب کبودی و ورم موثر است و هرچه بیشتر مصرف شود بهتر است.
7. مصرف میوه جات، ماهی و میگو و امگا۳ به وفور توصیه میشود.
8. ترشح خونابه تا چند روز پس از عمل ابدومینوپلاستی یا جراحی زیبایی شکم طبیعی است. اما در صورت خونریزی واضح و قابل توجه اطلاع داده شود( این احتمال تا دو هفته بعد از عمل وجود دارد).
9. ویزیت روز سوم برای بررسی محل عمل و خروج درن ( درصورت وجود) لازم است.بخیه ها جذبی هستند و نیاز به کشیدن ندارند.
10. ویزیت هفته اول برای بررسی محل لازم است
11. گاهی لبه های فلاپ به علت کاهش خونرسانی از بین میروند که نیازمند اصلاح پس از بهبودی کامل، در مطب خواهد بود.
12. مقدار ورم تا سه روز بعد از عمل ابدومینوپلاستی ممکن است بیشتر شود که طبیعیست ، با این وجود در صورت درد قابل ملاحظه تماس گرفته شود.
13. مقدار ورم متغییر وصبحها بیشتر است که با رعایت مورد ۲ و پرداختن به فعالیت معمولی به حداقل میرسد.
14. تا ۱۵ روز مصرف نمک پس از عمل ابدومینوپلاستی به حداقل کاهش داده شود.
15. داروهای خود را تا آخر مصرف کنید.
16. مصرف دخانیات تا چند هفته پس از عمل ابدومینوپلاستی موجب تاخیر در بهبودی و افزایش عوارض می شود.